Μίαπρωτότυπη έρευνα της εφημερίδας «Washington Post» κι ένα κοινωνιολογικόπείραμα για το γούστο, την αντίληψη και τις προτεραιότητες των ανθρώπων…
έγινεστις 12 Ιανουαρίου του 2007 στο μετρό της Ουάσιγκτον. Το pyles.tv σας παρουσιάζει το πείραμα και το σχετικό βίντεο, τα οποία αξίζει να διαβάσετε μέχρι το τέλος.
Η διεξαγωγή του πειράματος
Ήτανγύρω στις 8 το πρωί της 12ης Ιανουαρίου του 2007 όταν, ένας νεαρός ντυμένος με ένα παντελόνι παραλλαγής, ένα μπλουζάκι μακό κι ένα κασκέτο,στάθηκε δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων μιας πολυσύχναστης αποβάθρας.
Σταχέρια του κρατούσε ένα βιολί και άρχισε να παίζει κομμάτια του Μπαχ γιαπερίπου μία ώρα. Ο κόσμος περνούσε βιαστικός για τη δουλειά του, όταν μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Κοντοστάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά συνέχισε βιαστικός τον δρόμοτου.
Τα παιδιά αντιλήφθηκαν ότι ο βιολιστής είχε κάτι…διαφορετικό!

Έπειτααπό 4 λεπτά μία γυναίκα χωρίς να σταματήσει, ρίχνει στο κουτί του ένα δολάριο. Στα 6 λεπτά ένας νεαρός στέκεται λίγο για να τον ακούσει, αλλά κοιτάει το ρολόι του και συνεχίζει το δρόμο του. Μετά από 10 λεπτά ένα τρίχρονο αγοράκι σταμάτησε να τον κοιτάξει, αλλά η μητέρα του το έσυρε και το έσπρωξε για να συνεχίσει το περπάτημα, όμως αυτό γύριζε συνέχεια το κεφάλι του πίσω για να τον δει. Η ίδια αντίδραση παρατηρήθηκε σε όλα τα παιδιά. Εκείνα κοιτούσαν κι οι γονείς τους τα τράβαγαν.
Μετάαπό 45 λεπτά ο βιολιστής συνέχιζε να παίζει και μόνο 6 άνθρωποι είχαν σταματήσει για λίγο, ενώ 20 άτομα του άφησαν συνολικά 32 δολάρια δίχως να σταματήσουν το περπάτημά τους. Μόνο ένα άτομο τον αναγνώρισε!
Μετάαπό μία ώρα κι ενώ είχαν περάσει από μπροστά του πάνω από 1100 άτομα, σταμάτησε να παίζει, αλλά δεν το παρατήρησε κανείς. Ο βιολιστής δεν αναγνωρίστηκε, ούτε χειροκροτήθηκε. Μόνο σιγή απλώθηκε παντού!
Τα αποτελέσματα της έρευνας
Τααποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά! Ο βιολιστής ήταν ένας από τους καλύτερους βιολιστές στον κόσμο, ο πολυβραβευμένος Τζόσουα Μπελ που έχειμία λαμπρή σταδιοδρομία καθώς και τον τίτλο του σούπερσταρ. Στο σταθμό του μετρό έπαιξε τα πιο δύσκολα κομμάτια με ένα πολύτιμο Στραντιβάριους κατασκευασμένο το 1713, αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.
Αξίζεινα σημειωθεί πως δεν είχε περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που ο Μπελείχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα της περίφημης Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης με τα «λογικά» εισιτήρια να κυμαίνονται γύρω στα 100 δολάρια έκαστο.
Δείτε το βίντεο εκείνης της ημέρας και στη συνέχεια διαβάστε τα συμπεράσματα της έρευνας:
ερωτήματα που προκύπτουν
Μπορείένας από τους διασημότερους μουσικούς των ΗΠΑ και του κόσμου ολόκληρου και ένα πολύτιμο Στραντιβάριους να μας αποσπάσουν για ένα λεπτό από την καθημερινότητά μας; Έχουμε, στ” αλήθεια, χρόνο για να απολαύσουμε λίγη ομορφιά; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν αυτό εκδηλώνεται σε ασυνήθιστο χώρο και χρόνο;
Το συμπέρασμα της έρευνας
Ανδεν διαθέτουμε έστω ένα λεπτό για να σταθούμε και να ακούσουμε έναν απότους σπουδαιότερους μουσικούς του κόσμου, να εκτελεί κάποια από τα ομορφότερα κομμάτια του κόσμου, με ένα από τα ωραιότερα μουσικά όργανα…
Πόσα άλλα καθημερινά και όμορφα πράγματα δεν αντιλαμβανόμαστε; Πόσα ακούμε αλλά δεν αφουγκραζόμαστε; Πόσα κοιτάζουμε αλλά δεν βλέπουμε; Πόσο αδιάφοροι και κουρασμένοι γίναμε;
Ηπρωτότυπη έρευνα της «Washington Post» υπό τον τίτλο «Pearls before breakfast» («Μαργαριτάρια πριν από το πρόγευμα»), χάρισε στον συντάκτη της Τζιν Γουαϊνγκάρτεν το βραβείο Πούλιτζερ 2008.